Vaak wordt er bij een echtscheiding voor gekozen dat de kinderen bij een van de ouders blijft wonen en dat er voor de andere partner een omgangsregeling komt. Het is ook mogelijk om samen andere afspraken te maken, bijvoorbeeld dat de kinderen de helft van de tijd bij de ene ouder en de andere helft bij de andere ouder woont. Deze verdeling wordt co-ouderschap genoemd. Co-ouderschap is een concrete invulling van de omgangsregeling. Een co-ouderschap regeling kan worden opgenomen in het ouderschapsplan en in het echtscheidingsconvenant.
Bij co-ouderschap wordt de omgang 50%-50% tussen beide ouders verdeeld. Je kind(eren) wonen dus bij jullie beide evenveel. Je kan bijvoorbeeld afspreken de je kind de ene week bij de vader is en de andere week bij de moeder. Je kan er ook voor kiezen om een week tussen jullie beide te delen. Echter bij alle afspraken moet het belang van jullie kind(eren) voorop staan. Het is dan ook belangrijk dat je goed met elkaar te blijft communiceren en overleggen. In de praktijk is dat vrij lastig bij een echtscheiding. Mediators helpen jullie graag bij het maken van goede en werkbare afspraken.
Doordat de ouders samen het gezag over het kind of de kinderen behouden, is de verantwoordelijkheid meestal gelijk verdeeld. Dat betekent dat de kinderen eenvoudig het contact met beide ouders kunnen behouden. Een veelgehoord nadeel is dat de wisseling qua verblijf voor kinderen soms tot spanning kan leiden, meestal vlak voordat het kind weer ‘de oversteek’ naar de andere ouder maakt. Daardoor kan een kind langdurig onrustig worden of lijken. Bovendien moeten alle spullen, bijvoorbeeld schoolspullen, tijdig meegenomen of overgebracht worden. Anderzijds bestaat het risico op verwenning doordat beide ouders het kind uit schuldgevoel over de scheiding extra gaan verwennen. Daarnaast kunnen ouders, vanuit strijd houding, tegen elkaar gaan opboksen om bewust of onbewust de lievelingsouder te willen zijn. De vraag is of je dit als kind als nadeel ervaart natuurlijk.
